شهریار شهر سنگستان

اومدم دوباره به استاد محترمم بد و‌بی‌راه بگم دیدم هیچ فایده‌ای نداره. موقعیت سورئال تر از اونیه که فکرش رو ‌می‌کردم. تلاش می‌کنم ولی واقعا بعضی مطالب تو‌هیچ کتابی نیست... گاد‌پلیز سیو‌می

نابود شدن امری تدریجی و خزنده است

این قدر استادام تو دوره رزیدنتی تحقیرم کردن که حسرت یه تعریف درست و حسابی به دلم مونده. هر چی فکر می‌کنم جز استاد بد و بی تفاوت دلیلی برلی شکستهام نیست

تاسف

فقط میشه گفت بی‌اندازه غمگین و متاسفم. تلاش در راه درست نباید تابع قانون همه یا هیچ باشد...

نه

من این قدر غمگینم و ارسیده‌ام که خدا می‌دونه. استادام رو هرگز نمی‌بخشم. هیچ وقت به فکرم نبودند. 

من نمی‌بخشم خدا هم نبخشه

چه‌قدر از من کار کشیدی آدم عقده‌ای! تو استاد نبودی.بیا نگاه کن ۸ ماهه و بورد هم اون حوری

آرزوهای بر باد شده

نتونستم به هدف و غایت و آرزویی که داشتم برسم. خستگی به تنم مونده.

در یکی نامه؟

من بالاخره تسویه حساب کردم با دانشگاه. اصلا بلد نیستم بعدش چی کار باید کرد. زندگی برای ن زیادی پیچیده است. مغزم نمی‌کشه این همه. بلایی که استادم سرم آورد تا عمر دارم یادم نمیره.

بیکاری اجباری

لعنت به استادهام لعنت به دانشگاهمون تمام...

پایان ضریب کا

به امید و یاری خدا، به پایان ضریب کا رسیدم. حرفی نیست.خسته‌ام.

پکیدیم

هیچی...کاملا ارتباطم با دوستان و خانواده قطع شده به لطف روز جهانی ارتباطات اینترنتی.بورد شفاهی دادم و افتادم که به درک اسفل السافلین.این قدری که امتحان گرفتنشون مسخره بود.فقط تجربه سفری بود و یادگیری‌ای‌.من حتی خجالت می‌کشم برای تسویه حساب برم.اینجا که طرحم نون گیرم نمیاد.الان دو هفته است نون گیرم نیومده.چون نانوایی ساعاتی بازه که من بیمارستانم.غمگینم برای همه چیزایی که ایرانیها به خاطرش غمگینن...