بالاخره کلید رو زدن ....
باری...
بعد از طی کردن حدود ۲۵ سال درس خواندن و یازده سال کشیک دادن تابستون و زمستون و... بنده در این سن میتونم ادعا کنم که تخصصم رو گرفتهام و تازه بعدش هم باید دو سال هم برم طرح اگه از کوید جان سالم به در ببرم...
دو روزه که بستریم و تکون نمیتونم بخورم.
شاید اگه دکتر سملوایز در وبلاگ قبلی رو میشناختید الان براتون جالبتر میبود امتحان دادم و این آخرین امتحان ارتقا بود...یعنی اگه خدا بخواد گواهینامه مون رو هم گرفتیم.البته هنوز نتایج نهایی معلوم نیست و میترسم نمره پایه را بالا ببرند...نکته دیگه این که من در بدترین شرایط ممکن امتحان دادم و خدا خودش شاهده
خوب وزارت سحر و جادوگری تصمیم گرفته بعد از این که یه امتحان شیک و مجلسی سخت ازمون گرفت ما رو ببره دوباره تو بخشهای کرونا این دفعه امتحان کنیم ببینیم با سوش دلتا میمیریم یا نه. دیگه به هیچی امید ندارم.وقتی نگاه میکنم که با چه زحمتی خودم رو به اینجا رسوندم که برده اینا باشم غصهام میگیره.اگه رفته بودم تو کار زیبایی و تزریق ژل و بوتاکس و اینا کار درستتری بود. بچهها هنوزم امیدوارند طفلیها
گفته شده حق دوست گفته عدهای از جوانان خودکشی میکنند تعداوی از دستیاران هم جز اینها بودن...برادر از دید اپیدمیولوژی افزایش قابل توجه یک رفتار در یک قشر جامعه حائز اهمیته...یه کم فکر کن...چهقدر بدجنسی آخه؟
بساطی شده ها.
یکی میگه امتحان بگیرید یکی میگه نگیرید یکی نامه میزنه یکی کم محلی میکنه این وسط حقدوست کلیپ پر میکنه بیرون میده.من و تو خودش رو میاندازه وسط کار به بی بی سی میکشه...
ارتقا تو دانشگاههای معتبر دنیا برگزار نمیشه اختراع ایرانه اون وقت اینجا تو اوج کرونا رزیدنتها رو کشیدن به کار و حالا نه تنها که امتحان میگیرن که الکترونیکم میگیرن برای بار اول
یه سوال از طراحان محترم سوالات اطفال و...دارم.واقعا این که من حفظ کنم کودک در چندماهگی چند مکعب رو سر هم سوار میکنه این قدر براتون مهمه؟ خوب آدم فوقش میذاره زیر شیشه میزش! چتونه دست بر نمیدارید از این سوال حفظیهای خرخوانی؟ دلم خوش بود اومدم روانپزشکی خبری از اطفال نیست باز این جدول مسخره رفلکسهای مونرو و گردن گرفتن و...پیداش شد.من حفظ هم بشم فوقش یه شبه
توی بخش ما خدا را شکر مرگ و میر زیاد نیست.توی این چهار سال متاسفانه چهاربار خبر فوت شنیدم: خبر فوت دو بیمار در خونههاشون به خاطر عوارض مصرف مواد و خودکشی دوتای دیگه توی خونه (که متاسفانه هردوشون دختران نوجوانی بودن که مصرف ماریجوانا هم داشتن) خیلی ناراحتم کرد.گاهی فکر میکنم به این که همه تلاشهایی که برای نجاتشون در دورههای قبلی بستری کشیدیم بیحاصل بوده.دلم میخواست در این مورد با کسی که فلسفه زندگی رو بهتر درک کرده حرف بزنم.آخه همه زندگی رزیدنتهای روانپزشکی هدفش نجات جون این آدمهاست...گاهی از خودم میپرسم واقعا وجودم فایدهای هم داشته؟؟
به نام خدا
میخواستم بگم واقعا لغو ارتقا دندانپزشکی مبارکشون باشه ولی احتمالا رزیدنتهای بدبخت داخلی،طب اورژانس،عفونی،جراحی و...بیشتر از دندانپزشکی پای بیماران کوید ایستادن و جونشون رو از دست دادن و این یک بی عدالتی بزرگه.حالا برای ایجاد عدالت چی کار میکنن؟ از دندانها هم امتحان میگیرن. به هرحال ما میخونیم ببینیم چی میشه توکل کردم به خدا.خودش میدونه دلم چی میخواد...
رزیدنتها تا صبح امیدوار بودن که با توصیه رییس نظام پزشکی و وزیر بهداشت حقدوست دستور لغو امتحان رو صادر کنه ...تنها کاری که میشه کرد تاسف خوردنه
امروز مشغول مطالعه نوروسایکیاتری بودم و باید بگم خیلی سخت بود.هنوز کلی مطلب هست که بخونم و خیلی کند پیش میرم.نماینده های رزیدنتها رفتن تهران اعتراض ولی من گمان نکنم سودی داشته باشه.مدارک طرحمون رو جمع کردن منتها من که هنوز دفاعم مونده.خیلی گیج و ویج شدم.
