نه

من این قدر غمگینم و ارسیده‌ام که خدا می‌دونه. استادام رو هرگز نمی‌بخشم. هیچ وقت به فکرم نبودند. 

من نمی‌بخشم خدا هم نبخشه

چه‌قدر از من کار کشیدی آدم عقده‌ای! تو استاد نبودی.بیا نگاه کن ۸ ماهه و بورد هم اون حوری

آرزوهای بر باد شده

نتونستم به هدف و غایت و آرزویی که داشتم برسم. خستگی به تنم مونده.

در یکی نامه؟

من بالاخره تسویه حساب کردم با دانشگاه. اصلا بلد نیستم بعدش چی کار باید کرد. زندگی برای ن زیادی پیچیده است. مغزم نمی‌کشه این همه. بلایی که استادم سرم آورد تا عمر دارم یادم نمیره.

بیکاری اجباری

لعنت به استادهام لعنت به دانشگاهمون تمام...

پایان ضریب کا

به امید و یاری خدا، به پایان ضریب کا رسیدم. حرفی نیست.خسته‌ام.

پکیدیم

هیچی...کاملا ارتباطم با دوستان و خانواده قطع شده به لطف روز جهانی ارتباطات اینترنتی.بورد شفاهی دادم و افتادم که به درک اسفل السافلین.این قدری که امتحان گرفتنشون مسخره بود.فقط تجربه سفری بود و یادگیری‌ای‌.من حتی خجالت می‌کشم برای تسویه حساب برم.اینجا که طرحم نون گیرم نمیاد.الان دو هفته است نون گیرم نیومده.چون نانوایی ساعاتی بازه که من بیمارستانم.غمگینم برای همه چیزایی که ایرانیها به خاطرش غمگینن...

قلعه حیوانات

همه در برابر قانون برابرند،منتها بعضیها برابرترند!!! حکایت قانون جوانی و حمایت از خانواده،قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان و طرح قاصدک و شاپرک و مالیات و...است.من دیگه این قدر خسته‌ام از این سیستم که حتی نای اعتراض ندارم.پزشکی شده جایی لوکس برای خانواده‌های اشراف و ...رنج مناطق محروم بر دوش بچه‌های خانواده‌های متوسط جامعه است و پولش رو اون قشر مرفه می‌گیرند...

تله

بچه‌ها رزیدنتی یه تله و دام گسترده است شما ۴ سال بی جیره و مواجیب کار می‌کنی بعدش هم ضریب کا دو سال دیگه بی جیره و مواجیب کار می‌کنی و اگر مجرد باشی رسما نقطه صفر مرزی بدون هیچ امکاناتی شما رو به عنوان روانپزشک مردم محرومی که به دلیل بی پولی و گرسنگی افسرده هستند اعزلم‌می‌کنند و تا نری هم نمی‌تونی جای دیگه کار کنی یا حتی مدرکت رو آزاد کنی

ضریب کا

درست نفهمیدم چی شده.فقط می‌دونم هر دو حالت ممکنه.هم ممکنه من رو جای بهتری بیندازن.هم ممکنه جای بدتری بیندازن.گفتنش فایده‌ای نداره ولی به عادلانه بودن تقسیم شک دارم