کاش زودتر نتایج نهایی رو اعلام کنند.از سوالات بورد روانپزشکی بچه‌ها ۲۴ سوال با ذکر منبع از کتاب دو جوابه است یا گزینه درست نداره یا سوال گیج کننده است.جالب اینجاست که قبل از رسیدگی به اعتراض نتیجه رو اعلام می‌کنند.جالبتر این که اگه از دانشگاههای تهران نباشی حتی اعتراضت هم نادیده گرفته میشه.بعد نگید چرا همه میخوان پایتخت باشن.
من اومدم اینجا که بهتون بگم چی باعث میشه شکست بخورید.همه‌اش پی حرف شاگرد اولهای بورد نگردید.خوندن تکست بوک،دوره کافی نداشتن،تست نزدن، حاشیه‌های مختلف،مشکل مربوط به خوراک و خانواده و حمایتشون.مدیرگروههایی که الکی می کشونندتون تو بیمارستان.سال بالایی‌های مفت‌خور ، سال پایینیهای تن‌پرور و ابیوزر.اتندینگ بی‌وجدانی که رزیدنت براش حکم مهر داره.شهر بد محل رزیدنتی و نداشتن بوردمن درست و حسابی و همسایه‌ای که با مته رو اعصابتونه در مجموع شرایط افتادنی کامل و آرام را برای شما فراهم می‌کنه.
دیشب خواب می‌دیدم که رفتم مطب دکتر الف که کارای پژوهشیم تموم بشه.یه مریض اومده و من بلد نیستم باهاش مصاحبه کنم.از اون بدتر بلد نبودم دارو بنویسم یا حتی برگه تمیز تامین اجتماعی تو دفترچه‌اش پیدا کنم.رو یه برگه اشتباهی نوشتم تو خواب و کندمش از تو دفترچه‌اش و تو همون عالم فکر می‌کردم آخرین برگ سفید دفترچه بوده.مریضمون هم از اون ترسناکها بود که اگه می‌فهمید می‌کشتم:))) اینه وضعیت روان ارشد روانپزشکی که بورد داره.شبی نیست خواب همچین چیزایی رو نبینم.من منی که عیچ‌وقت خواب نمی‌دیدم.
بچه‌ها سلام
حالم گرفته‌است این کلید ارتقا رو که زدن نمره‌ام خوب شده‌ها ولی قدر اون که حساب کرده بودم نشد.خیلی گرفته شد حالم و قشنگ در روزی که همه چیز داشت خوب پیش می‌رفت دوباره ناامید شدم.نکته این که هنوووز هم قطب ما رسما نمره اعلام نکرده ولی دیگه گفتن اینه
یه چیز بگم؟ بزرگترین دشمن آدم در آزمونهای به این بزرگی خود آدمه.این که خودت خودت رو قبول داشته باشی یا نه.من توی اون امتحان با چهار تا شک الکی نمره خودم رو پایین کشیدم.
حالا از اون روز وسوسه شدم اصلا بورد شرکت نکنم و بگذارم برای سال بعد.چیز عجیبی که هست اینه که نمی‌تونم.یعنی حس می‌کنم اگه این کاررو بکنم می‌افتم تو تله طرح و اون مسائل آزمون رزیدنتی.
برام دعا کنید.هرچند فکر نکنم دیگه کسی وبلاگ بخونه:)
یادش به خیر یک شب تو دانشجویی بخش روانپزشکی از بیرون غذا سفارش دادیم پول نداشتیم نوشابه بخریم نگهبان بیمارستان ابن سینای شیراز نوشابه از تو یخچالشون به زور بهمون بخشید...
می خوام بگم خیلی آدمها با کارایی مثل این تو خاطراتمون موندگار میشن
به هر دری می زنیم که این امتحان ارتقا رو عقب بیندازن نمیشه. توی کرونا رزیدنتها خرد و خمیر شدن و هیچ کس آمادگی امتحان دادن نداره منتها از اون جایی که تنها نشونه علم آموزی در ایران امتحان گرفتنه کوتاه نمیان. از سوی دیگه مشکلات پایان نامه ها هم مزید برعلته . خوشبختانه فایل اکسلی که سیو نمیشد رو نجات دادم .
راستی نگفتم . این روزها دیگه خبری از دکتر بندری ندارم. خوشبختانه خیلی دیدنش رقیق شده. مسمومیت زدایی میشم.
اینجا باز داره گرم میشه.
خلاصه وضعم خیلی خرابه و درس نخونده ام و امتحان نزدیک ...
سلام به همگی
فکرنکنم کسی من رو یادش باشه. من نویسنده قدیم وبلاگ قدیم residency.blog.irهستم که تا به دلایل شخصی حذفش کردم یه نفر برداشته آدرسش رو کردنش وبلاگ مهاجرت به کانادا :)))
امروز که دارم براتون می نویسم با آدمی که سال 95 اون وبلاگ رو ساخت خیلی فرق کردم. سال آخر رزیدنتی روانپزشکی هستم و باید برای ارتقا و بورد درس بخونم. الان دیدم اون زمان توی وبلاگم نوشته بودم خدایا سال 1400 من این موقعها امتحان بورد داشته باشم... اتفاقاتی که بعد از کرونا رخ داد واقعا همه چیز زندگی رو تحت تاثیر قرار داد. هنوز با دکتر بندری و دکتر شلتوک هستیم .منتها دکتر باقلوا انصراف داد و امسال دوباره رزیدنتی امتحان داده و یه رشته به قول خودش لوکس قبول شد. چه حیف که اون وبلاگم دیگه قابل دسترسی نیست.
الان توی خوابگاه نشسته ام براتون می نویسم .خودم در حال درمان افسردگی خودم هستم:)) و معضل بزرگ الانم پیدا کردن کیس پایان نامه است و درس خواندن برای ارتقا.
روابطم با دکتر بندری مرحله افتضاح رو هم رد کرده و تصمیم گرفتم باهاش در واقع هیچ تعاملی نداشته باشم. باقلوا هم که انصراف داد دیگه اسممون رو هم نیاورد...
با آدمهای جدیدی آشنا شدم . رزیدنتای جدید سال پایین که هر کدوم ماجراهایی داشتن ...
