طراح محترم

یه سوال از طراحان محترم سوالات اطفال و...دارم.واقعا این که من حفظ کنم کودک در چندماهگی چند مکعب رو سر هم سوار می‌کنه این قدر براتون مهمه؟ خوب آدم فوقش میذاره زیر شیشه میزش! چتونه دست بر نمی‌دارید از این سوال حفظیهای خرخوانی؟ دلم خوش بود اومدم روانپزشکی خبری از اطفال نیست باز این جدول مسخره رفلکسهای مونرو و گردن گرفتن و...پیداش شد.من حفظ هم بشم فوقش یه شبه 

من به آن کس که بخندد به جنون می خندم

توی بخش ما خدا را شکر مرگ و میر زیاد نیست.توی این چهار سال متاسفانه چهاربار خبر فوت شنیدم: خبر فوت دو بیمار در خونه‌هاشون به خاطر عوارض مصرف مواد و خودکشی دوتای دیگه توی خونه (که متاسفانه هردوشون دختران نوجوانی بودن که مصرف ماری‌جوانا هم داشتن) خیلی ناراحتم کرد.گاهی فکر می‌کنم به این که همه تلاشهایی که برای نجاتشون در دوره‌های قبلی بستری کشیدیم بی‌حاصل بوده.دلم می‌خواست در این مورد با کسی که فلسفه زندگی رو بهتر درک کرده حرف بزنم.آخه همه زندگی رزیدنتهای روانپزشکی هدفش نجات جون این آدمهاست...گاهی از خودم می‌پرسم واقعا وجودم فایده‌ای هم داشته؟؟

دندان مهمتره

به نام خدا

می‌خواستم بگم واقعا لغو ارتقا دندانپزشکی مبارکشون باشه ولی احتمالا رزیدنتهای بدبخت داخلی،طب اورژانس،عفونی،جراحی و...بیشتر از دندانپزشکی پای بیماران کوید ایستادن و جونشون رو از دست دادن و این یک بی عدالتی بزرگه.حالا برای ایجاد عدالت چی کار می‌کنن؟ از دندانها هم امتحان می‌گیرن. به هرحال ما می‌خونیم ببینیم چی میشه توکل کردم به خدا.خودش می‌دونه دلم چی می‌خواد...

به کور میگن چراغعلی

رزیدنتها تا صبح امیدوار بودن که با توصیه رییس نظام پزشکی و وزیر بهداشت حق‌دوست دستور لغو امتحان رو صادر کنه ...تنها کاری که میشه کرد تاسف خوردنه

نوروسایکیاتری

امروز مشغول مطالعه نوروسایکیاتری بودم و باید بگم خیلی سخت بود.هنوز کلی مطلب هست که بخونم و خیلی کند پیش میرم.نماینده های رزیدنتها رفتن تهران اعتراض ولی من گمان نکنم سودی داشته باشه.مدارک طرحمون رو جمع کردن منتها من که هنوز دفاعم مونده.خیلی گیج و ویج شدم.

لغو آزمون ارتقا و گواهینامه دستیاری

بچه‌ها هنوزم دارن تو توئیتر هشتگ می‌زنن ولی من به باور رسیدم که امتحان هستش و فایده ای نداره حالا هرچند دکتر ظفرقندی نامه زده ولی احتمال موفقیت خیلی پایینه.نامه دکتر شلتوک رو نوشتیم و مهر کردیم ولی راه به جایی نمی‌بره حالا شاید بهم بگید گلام تو گالیور ولی من می‌دونم ما به جایی نمی‌رسیم...

بیویلدرمنت

تا حالا در انجام هیچ کاری به قدر انجام پایان نامه در به در نبوده‌ام.برای ارتقا چیزی که قابل توجه باشه نخوندم و امتحانم کنسل نمیشه و هرچی میخونم هم تو ذهنم نمی‌مونه و مطالب جدید و تغییر رفرنسم زیاده و خلاصه امیدم روز به روز کمتر میشه به فراغت تحصیل ترس افتادن ارتقا و جمع نشدن کیس و ...یک طرف وحشت طرح و اسباب کشی و این بساطها طرف دیگه و مشکلات خانوادگی عمده هم سمت دیگه مگر خدا ببخشه من رو و دستم رو بگیره و راهی پیش پام بگذاره

لوله سربی

به زودی از اینها هم تنهاتر میشم.این خواهرم که بره خارج رسما تنهای تنها می‌مونم با طرح رفتن و...چه‌جوری زندگی کنم