بچه‌ها رزیدنتی یه تله و دام گسترده است شما ۴ سال بی جیره و مواجیب کار می‌کنی بعدش هم ضریب کا دو سال دیگه بی جیره و مواجیب کار می‌کنی و اگر مجرد باشی رسما نقطه صفر مرزی بدون هیچ امکاناتی شما رو به عنوان روانپزشک مردم محرومی که به دلیل بی پولی و گرسنگی افسرده هستند اعزلم‌می‌کنند و تا نری هم نمی‌تونی جای دیگه کار کنی یا حتی مدرکت رو آزاد کنی
نتایج ارتقا و گواهینامه رو زدن منتها به قطب ما ندادن هنوز بعضی دانشگاهها اعلام کردن و بعضی هم اعلام نکردن.هیچی معطل و مسخره اینهاییم.از صبح ملت افتادن به جون هم تو تلگرام و این به اون تیکه می‌اندازه.من هم منتظرم ببینم نمره ام چند میشه.ترس برم داشته نکنه بیفتم اصلا :))) درواقع نگرانیم از اینه که آخر نشم تو این امتحان
دوستان قشنگم:)) می‌خوام براتون بگم که اگه برنامه نداشته باشید همینجوری روزاتون از دست میره.برای همین از اول کار یه برنامه بریزید یه برنامه منطقی و معقول. حتی اگه نشه کاملا اجراش کرد بهتون آرامش خاطر میده که چهارچوبی برای کار دارید.من هم امروز می‌خوام برنامه بریزم و چند مساله عمده زندگیم رو حل کنم.شما هم که برای رزیدنتی میخونید بجنبید و دست بکار بشید.
گفته شده حق دوست گفته عده‌ای از جوانان خودکشی می‌کنند تعداوی از دستیاران هم جز اینها بودن...برادر از دید اپیدمیولوژی افزایش قابل توجه یک رفتار در یک قشر جامعه حائز اهمیته...یه کم فکر کن...چه‌قدر بدجنسی آخه؟
توی بخش ما خدا را شکر مرگ و میر زیاد نیست.توی این چهار سال متاسفانه چهاربار خبر فوت شنیدم: خبر فوت دو بیمار در خونه‌هاشون به خاطر عوارض مصرف مواد و خودکشی دوتای دیگه توی خونه (که متاسفانه هردوشون دختران نوجوانی بودن که مصرف ماری‌جوانا هم داشتن) خیلی ناراحتم کرد.گاهی فکر می‌کنم به این که همه تلاشهایی که برای نجاتشون در دوره‌های قبلی بستری کشیدیم بی‌حاصل بوده.دلم می‌خواست در این مورد با کسی که فلسفه زندگی رو بهتر درک کرده حرف بزنم.آخه همه زندگی رزیدنتهای روانپزشکی هدفش نجات جون این آدمهاست...گاهی از خودم می‌پرسم واقعا وجودم فایده‌ای هم داشته؟؟
به نام خدا
می‌خواستم بگم واقعا لغو ارتقا دندانپزشکی مبارکشون باشه ولی احتمالا رزیدنتهای بدبخت داخلی،طب اورژانس،عفونی،جراحی و...بیشتر از دندانپزشکی پای بیماران کوید ایستادن و جونشون رو از دست دادن و این یک بی عدالتی بزرگه.حالا برای ایجاد عدالت چی کار می‌کنن؟ از دندانها هم امتحان می‌گیرن. به هرحال ما می‌خونیم ببینیم چی میشه توکل کردم به خدا.خودش می‌دونه دلم چی می‌خواد...
به هر دری می زنیم که این امتحان ارتقا رو عقب بیندازن نمیشه. توی کرونا رزیدنتها خرد و خمیر شدن و هیچ کس آمادگی امتحان دادن نداره منتها از اون جایی که تنها نشونه علم آموزی در ایران امتحان گرفتنه کوتاه نمیان. از سوی دیگه مشکلات پایان نامه ها هم مزید برعلته . خوشبختانه فایل اکسلی که سیو نمیشد رو نجات دادم .
راستی نگفتم . این روزها دیگه خبری از دکتر بندری ندارم. خوشبختانه خیلی دیدنش رقیق شده. مسمومیت زدایی میشم.
اینجا باز داره گرم میشه.
خلاصه وضعم خیلی خرابه و درس نخونده ام و امتحان نزدیک ...
سلام به همگی
فکرنکنم کسی من رو یادش باشه. من نویسنده قدیم وبلاگ قدیم residency.blog.irهستم که تا به دلایل شخصی حذفش کردم یه نفر برداشته آدرسش رو کردنش وبلاگ مهاجرت به کانادا :)))
امروز که دارم براتون می نویسم با آدمی که سال 95 اون وبلاگ رو ساخت خیلی فرق کردم. سال آخر رزیدنتی روانپزشکی هستم و باید برای ارتقا و بورد درس بخونم. الان دیدم اون زمان توی وبلاگم نوشته بودم خدایا سال 1400 من این موقعها امتحان بورد داشته باشم... اتفاقاتی که بعد از کرونا رخ داد واقعا همه چیز زندگی رو تحت تاثیر قرار داد. هنوز با دکتر بندری و دکتر شلتوک هستیم .منتها دکتر باقلوا انصراف داد و امسال دوباره رزیدنتی امتحان داده و یه رشته به قول خودش لوکس قبول شد. چه حیف که اون وبلاگم دیگه قابل دسترسی نیست.
الان توی خوابگاه نشسته ام براتون می نویسم .خودم در حال درمان افسردگی خودم هستم:)) و معضل بزرگ الانم پیدا کردن کیس پایان نامه است و درس خواندن برای ارتقا.
روابطم با دکتر بندری مرحله افتضاح رو هم رد کرده و تصمیم گرفتم باهاش در واقع هیچ تعاملی نداشته باشم. باقلوا هم که انصراف داد دیگه اسممون رو هم نیاورد...
با آدمهای جدیدی آشنا شدم . رزیدنتای جدید سال پایین که هر کدوم ماجراهایی داشتن ...
